माझी वही : ४. शिंपले वेचताना.....

किना-यावरुन चालतेय... समुद्राच्या... शिंपले वेचतेय... मोत्यांच्या शोधात... बरेच शिंपले आहेत... नाना रंगाचे, आकाराचे... काही छोटे... काही मोठे... दुरून सारे सारखेच... पण थोडं जवळ गेलं की त्यातलं वैचित्र्य...  विविधता समजणारी...

खरं सांगायचं तर प्रेमात आहे मी शिंपल्यांच्या... अर्थात् त्यांना हे कसं कळणार म्हणा... एक एक करत सगळेच शिंपले पारखतेय... काही सुबक... काही खडबडीत... काही बोचले... काही उघडायचा प्रयत्न करुनही उघडले नाहीत...काही उघडले.. पण मोती नाही मिळाला... स्वातीच्या थेंबांनी त्याला भिजवलं नाही यात त्या शिंपल्याची काय चूक....!

किना-यावर चालता चालता पाय एका शिंपल्याशी अडखळले... जणू तो मला थांबवत होता... हातात घेतलं त्याला... कुरवाळलं...आणि तो सहज उघडला देखील... आतमध्ये मोतिया रंगाचं हास्य फुलत होतं... मला एक मोती मिळाला... खूप खुलले मी...मग त्याच्यासारखेच शिंपले शोधायला लागले... शिंपले सापडले... पण मोती नाही...

........ मिळालेला मोती खूप जपून ठेवलाय मी... एका सुंदर कुपीत...

किनारा बराच लांब आहे...शिंपले तर लाटेगणिक वाढताहेत... आता चालून पाय दुखण्याआधी.... निदान एक कुडी बनवण्याइतके मोती मला मिळतील?.... मिळतील.... ना..?!

( मार्च २००८)

- Samruddhi